گیاه مریم گلی

مریم گلی (Salvia officinalis) که از خانواده نعناعیان (Lamiaceae ) می‌باشد که از برگ به عنوان اندام دارویی استفاده می شود این گیاه دارویی دارای مزاج گرم و خشک می باشد و برای درمان التهاب و ضد باکتری موضعی مورد استفاده قرار می گیرد.ترکیبات شیمیایی مریم گلی شامل اسانس( حاوی توجون، سینئول و...)، ترکیبات سز کوئی ترپنی،رزمارینیک اسید، فلاونوئیدهای گلیکوزیدی و ...می باشد.

خواص درمانی دیگر مریم گلی برای مصرف موضعی شامل درمان التهاب دهان و گلو به صورت قرقره و دهان شویه، التیام زخم ها و خراش های پوستی می‌باشد و برای  مصرف خوراکی شامل کاهش گرگرفتگی در دوران یائسگی، مقومی عمومی بدن، کاهش دهنده میزان تعریق بدن، کاهش دهنده قند خون در افراد دیابتیک نوع یک و افراد سالم می باشد.

برای بهره گیری از خواص درمانی مریم گلی می‌توان سه نوبت در روز، در هر نوبت یک قاشق چای خوری سر خالی (۲-۱ گرم) از گیاه را به مدت ۲۰ دقیقه در یک قوری چینی دم‌کرده، بعد از غذا میل کنید.زنان باردار از استفاده از این گیاه دارویی منع شدند ولی در دوران شیردهی مورد خاصی ذکر نشده است،از عوارض جانبی مصرف در دراز مدت ممکن است سبب ایجاد کرامپ های فلجی شکل (Epileptic form)در عضلات گردد.برای این گیاه دارویی ملاحظاتی در نظر گرفته شده که به خاطر داشتن ترکیب سمی توجون، مصرف بیش از ۱۵ گرم در هر نوبت باعث افزایش یافتن ضربان قلب،زیاد شدن دمای بدن و ایجاد حالت سرگیجه می شود.